مدرسه، براي اغلب بچه ها، اولين مکاني است که در آن زندگي در کنار همسالان را تجربه مي کنند. مدرسه، يک نهاد کوچک اما پراهميت است که نمي توان آنرا جدا و متفاوت از جامعه دانست. به اين ترتيب ممکن است هر رويداد اجتماعي بر مدرسه هم اثر گذارد.
مدرسه، مکاني مهم براي دانش آموزان است. دانش آموزاني که براي زندگي آماده مي شوند و بايد بياموزند « اجتماعي شدن» را و نحوه تعامل با اطرافيان را که اين امر، از طريق احترام به ديگران و پذيرفتن آنان صورت مي گيرد.
.و اما مقوله احترام به ديگران، شايد به ظاهر موضوع پيچيده اي نباشد اما به نظر مي رسد ضرورت يادگيري اين موضوع براي دانش آموزان، از اهميت زيادي برخوردار است و اگر يک دانش آموز در سنين اوليه ورود به مدرسه، مقولهه اي رفتري مربوط به احترام را بياموزد و يا اين الگوي عمل رشد کند و البته به طور مداوم اين رفتارهاي اجتماعي را از جانب اولياي مدرسه هم مشاهده کند و در خانواده اي زندگي کند که اعضاي آن هم به اين مقوله معتقد هستند، آن زمان مي توان اميدوار بود که فردي با شخصيت طبيعي و با برخورداري از معيارهاي يک انسان محترم و مودب رشد کرده و با اين خصلت ها به جامعه بزرگتري وارد مي شود تا به ايفاي نقش خويش بپردازد.
به راستي هر يک از والديني که فرزند نونهالي دارند که در سال تحصيلي جاري در مدرسه حضور پيدا کرده، تا چه حد به اين موضوعات اهميت مي دهند؟
بسياري از والدين گرفتار دغدغه هايي هستند که به سطح درسي و ميزان يادگيري فرزندان شان مربوط مي شود، که هرچند بحث علم آموزي هم مهم است و جايگاه توجه به آن محفوظ، اما به نظر مي رسد که مسائل و مباحث مربوط به تربيت فرزندان، از هر مقوله اي مهمتر است. اين همان اصل مهمي است که شاکله شخصيت يک انسان را مي سازد. تربيت همان فرايند پراهميتي است که کوتاهي در آن، مقدمه اي مي شود براي بروز و ظهور انواع مشکلات و آسيب هاي اجتماعي.
چه بايد کرد؟
بسياري از والدين در شرايط فعلي از اسارت فرزندان در چنگال تکنولوژي مي نالند و اين معضلي است که والدين نسل هاي گذشته، هرگز به اندازه والدين فعلي به آن فکر نمي کردند.
ارتباط بچه ها با تلويزيون، سي دي هاي متنوع فيلم و کارتون، اينترنت و شبکه هاي اجتماعي، اثرات مختلفي را براي آنها به دنبال دارد که بحث و بررسي در اين باره، مجالي طولاني و مفصل مي طلبد. به همين جهت در اين نوشتار به ذکر يک مثال در اين دايره وسيع مي پردازيم.
,جلوگيري از خشونت در کودکان دبستاني
خشونت يکي از مهم ترين آسيب هايي است که سلامت روان فرد و در جامعه را به خطر مي اندازد
خشونت در بين دانش آموزان
يکي از معضلاتي که والدين و اولياي مدارس و خصوصا مدارس پسرانه با آن روبرو هستند، موضوع خشونت در ميان بچه هاست که اين خشونت مي تواند در سطح کلامي و فيزيکي رخ دهد.
همان طور که مي دانيد خشونت يکي از مهم ترين آسيب هايي است که سلامت روان فرد و در نهايت جامعه اي را به خطر مي اندازد. به همين دليل است که آموزش خشونت توسط بچه ها، در مدرسه در مقايسه با اماکن ديگر از حساسيت هاي ويژه اي برخوردار است.
خشونتي که در کلاس، در بين هم شاگردي ها، بين معلم و دانش آموز و خشونت در حياط و محيط مدرسه بين دانش آموزان مشاهده مي شود.اين موضوعي است که براي اغلب والدين آزار دهنده است اما متاسفانه تماشاي فيلم هاي هيجاني و خشونت آميز و خو کردن پسربچه ها با شخصيت هايي همچون مرد عنکبوتي، مرد آهنين، سوپر من و بتمن، نتيجه اي جز بروز رفتارهاي هيجاني و خشونتي در بچه ها، نخواهد داشت.
اين موضوعي است که توجه ويژه والدين را مي طلبد. دور نگه داشتن فرزندان از اين موارد احتمالا کار ساده اي نخواهد بود. آنهم در جامعه اي که تصوير مرد عنکبوتي در روي کيف مدرسه و کفش و لباس و کلاه تولد، نفش بسته است. که همين ابزارهاي دم دستي هم به طور مجدد براي کودکان تداعي کننده نقشي هستند که ممکن است روزي به تماشاي آن نشسته باشد و حتي اگر بخواهد آنرا فراموش کند، اين تکرارهاي مکرر مانع مي شود.
به اين ترتيب اين عجيب نيست که پسربچه ها در همزاد پنداري با اين شخصيت ها، به ايفاي نقش هاي خيالي در محيط هاي مختلف بپردازند که البته اين ايفاي نقش در مدرسه و در ميان گروه همسالان، براي آنها جذاب تر است تا به اين وسيله بتوانند خودي نشان دهند و نگاه ها را به سمت خود برگردانند که وقتي موفق به اين کار شدند، احتمالا رفتارهاي متنوع تري نشان مي دهند، رفتارهايي شامل زورگويي، باج گيري، تهديد، آسيب رساندن به هم کلاسي و يا وسايل مدرسه باشد.
درباره این سایت